Depresja u nastolatka — fanaberia czy problem?

Depresja u nastolatka często bywa lekceważona. Bo nastolatki są skryte. Bo zamykają się w swoich pokojach i chętniej rozmawiają (zwłaszcza wirtualnie) ze swoimi znajomymi, a nie rodzicami. W rezultacie zaburzenia nastroju u młodego człowieka łatwo przeoczyć. Tym bardziej uważam, że temat jest ważny.

"W tak młodym wieku? Jakie on może mieć problemy?"

Depresja nie jest chorobą zarezerwowaną wyłącznie dla osób dorosłych. Dlatego o dziecięcej depresji dotykającej młodsze dzieciaki pisałam już na blogu. Dzisiaj chcę się skupić na charakterystyce tej choroby w późniejszym wieku — okresie dojrzewania.

Depresja u nastolatka to bardzo poważny problem. Cierpi na nią od trzech do pięciu procent młodych ludzi. Trzeba to wyraźnie zaznaczyć — depresja to choroba. Tak, jak grypa, cukrzyca czy nowotwór. To nie gorszy dzień, chandra czy chwilowy spadek formy. U nastolatków lubimy “zrzucać winę” na buzujące hormony. Bagatelizowanie objawów jest z jednej strony niebezpieczne (depresja może doprowadzić do śmierci) i krzywdzące (nie chcemy wierzyć nastolatkowi, że czuje to, co czuje).

Umów się na spotkanie

Wczesne wykrycie choroby kluczem do sukcesu.

Kluczowe jest wczesne wykrycie choroby. Dobra diagnoza i wdrożone wsparcie (farmakoterapia i/lub psychoterapia) mogą ulżyć dziecku w cierpieniu, a niejednokrotnie uchronić je od śmierci samobójczej. Im szybciej dostrzeżemy problem, tym lepiej, bo szybciej nasz młody człowiek otrzyma odpowiednią pomoc.

Depresja u nastolatka — na co zwrócić uwagę.

Skupmy się teraz na tym, co powinno zwrócić naszą uwagę, kiedy podejrzewamy depresję u naszego dziecka.

Głównym kryterium jest czas trwania objawów — klasyfikacja medyczna mówi tu o minimum dwóch tygodniach, a objawy muszą pojawiać się codziennie przez większość dnia.

Jakie objawy mówią nam o depresji?

obniżony nastrój
drażliwość (bardzo charakterystyczne w nastoletniej depresji!)
spadek zainteresowań
brak możliwości odczuwania przyjemności
problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)
problemy z apetytem i wagą (duży wzrost lub duży spadek)
zmiany w aktywności (pojawienie się bierności lub nadmiernego pobudzenia)
brak energii, apatia, zmęczenie
obniżenie poczucia własnej wartości
problemy z koncentracją i pamięcią
problemy z podejmowaniem decyzji
wzmożone poczucie winy
myśli o śmierci, myśli i/lub próby samobójcze

Powyższe objawy dotyczą ogólnie depresji. W depresji u nastolatka specyficzna jest drażliwość, napady złości, krzyczenie, trzaskanie drzwiami, irytacja i frustracja. O depresji może nam też powiedzieć nasilony lęk, na przykład o siebie, najbliższych czy przyszłość, a także różnego rodzaju objawy somatyczne (takie jak: bóle głowy czy brzucha).

Nadgorliwość jest lepsza!

Dużo lepiej jest skorzystać z pomocy specjalisty i usłyszeć, że to, na co zwróciliśmy uwagę, to nie jest depresja, niż nie robić nic i pozwolić naszemu dziecku cierpieć. Czekanie aż “samo przejdzie” się nie sprawdza. Lepiej udać się na konsultację do psychologa lub na wizytę do psychiatry.